Περπάτημα στις μύτες (δάχτυλα) των ποδιών- αιτίες και βοηθητικές δραστηριότητες

Τι είναι το περπάτημα στις μύτες;

Με απλά λόγια σημαίνει ότι το παιδί καθώς βηματίζει αντί να έρχεται σε επαφή με το έδαφος πρώτα η φτέρνα του, έρχονται τα δάχτυλα του ποδιού.

Το περπάτημα στις μύτες των παιδιών είναι ένα αρκετά συχνό φαινόμενο στα παιδιά που μόλις έχουν ξεκινήσει να βαδίζουν. Τα περισσότερα παιδιά όμως μέχρι την ηλικία των 2-3 ετών εγκαταλείπουν αυτό το πρότυπο βάδισης. Συνεπώς μετά από την ηλικία αυτή, και χωρίς να συνυπάρχουν άλλα αίτια,νευρολογικά ( π.χ. εγκεφαλική παράλυση) ή αναπτυξιακά (π.χ. διαταραχή αυτιστικού φάσματος, διαταραχή αισθητηριακής επεξεργασίας), αυτού του τύπου η βάδιση είναι απλά μια… συνήθεια.

Παρόλα αυτά σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιας νευρολογικής ή αναπτυξιακής δυσκολίας ιδιαίτερα όταν συνυπάρχει με δυσκολίες στους υπόλοιπους τομείς ανάπτυξης (π.χ. επικοινωνία, κίνηση κ.α)

Αιτίες:

Διαταραχή αισθητηριακής επεξεργασίας/ Διαταραχή αυτιστικού φάσματος: Αρκετά παιδιά μπορεί να παρουσιάζουν αυτό το πρότυπο βάδισης σαν αποτέλεσμα αισθητηριακής αμυντικότητας (αρνητικές ή αμυντικές αντιδράσεις του ατόμου σε ακίνδυνα ερεθίσματα ) ή αντίθετα σαν αποτέλεσμα αισθητηριακής αναζήτησης ή ακόμα και ο συνδιασμός αυτών των δύο.

Με απλά λόγια, σε ορισμένα παιδιά δεν αρέσει η αίσθηση διαφορετικών υλικών ή η υφή διαφόρων επιφανιών στα πόδια τους με αποτέλεσμα να περπατούν στα δάχτυλά των ποδιών τους έτσι ώστε ή μεγάλη επιφάνια του ποδιού τους να αποφύγει το ερέθισμα. Στην αντίθετη περίπτωση, στα παιδιά που αναζητούν εντονότερη αισθητηριακή εισροή, το περπάτημα στα δάχτυλα παρέχει εντονότερη αίσθηση βαθιάς πίεσης στα πόδια και μεγαλύτερη αίσθηση κίνησης του σώματος στο χώρο (αιθουσαίο σύστημα).Επιπλέον, σε ορισμένες περιπτώσεις η βάδιση στα δάχτυλα του ποδιού μπορεί να είναι αποτέλεσμα της ανωριμότητας-σύγχυσης του οπτικου/ αιθουσαίου συστήματος.

Όταν τα αίτια της βάδισης αυτής είναι αισθητηριακά, δεν παρατηρείται βράχυνση ή σπαστικότητα στους μύες της γάμπας. Ωστόσο με την πάροδο του χρόνου και την παραμονή αυτού του προτύπου βάδισης είναι πιθανό να προκληθεί βράχυνση του αχίλλειου τένοντα.

Εγκεφαλική Παράλυση: Εξαιτίας της συνεχούς σύσπασης του γαστροκνημίου μυός ως αποτέλεσμα του σπαστικού μυϊκού τόνου.

Ιδιοπαθής τύπος: Όταν το παιδί περπατά στα δάχτυλα των ποδιών χωρίς να υπάρχει κάποια νευρολογική ή αναπτυξιακή διαταραχή.

Αντιμετώπιση:

Η αντιμετώπιση εξαρτάται από την αιτία και από την σοβαρότητα του προβλήματος ( π.χ. βράχυνση αχίλλειου τένοντα, ρικνώσεις κ.τ.λ.) . Σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθούν νάρθηκες, ενέσεις αλλαντικής τοξίνης ( ΒΟΤΟΧ) ακόμα και χειρουργική επιμήκυνση του αχίλλειου τένοντα.

Εάν το περπάτημα στις μύτες προκύπτει λόγω διαταραχής αισθητηριακής επεξεργασίας, η θεραπεία αισθητηριακής ολοκλήρωσης καθώς και αισθητηριακές στρατηγικές συμπληρωματικές με την αισθητηριακή ολοκλήρωση (προτόκολλο Wilbarger, αισθητηριακή δίαιτα, vision therapy) μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές.

Προτεινόμενες Δραστηριότητες: οι δραστηριότητες αυτές προτείνονται ενδεικτικά και δεν αποτελούν εξατομικευμένες θεραπευτικές συμβουλές.